Als we facturen voortaan nou ‘ns alleen betalen bij succes?
Petra Lubbers
26-11-2019
Wat denk jij als opdrachtgever bij ‘uurtje factuurtje’? Ik heb altijd het gevoel dat ik te veel betaal. Uren geschreven met een vork. Of gerekend met een lekker dik tarief. Dat ‘oneerlijke’ gevoel wordt eigenlijk alleen weggenomen als een bedrijf ook echt waarde heeft geleverd. Maar meestal voel ik me toch een beetje bekocht.
Dat komt ook deels door de onaangename contradicties achteraf. Ik heb jarenlang in het bedrijfsleven namelijk zelf partijen mogen inhuren tegen een uurtarief. En mijn ervaring is dat óf de ingehuurde partij blij was: de buit is binnen, maar ze houden zich verder niet meer bezig met of het geleverde ook het gewenste resultaat heeft. Óf ik was blij want het resultaat was boven verwachting en we profiteerden daar nog jaren van. Terwijl de ingehuurde partij dacht: ‘potverdorie, aan dat concept had ik nog jarenlang kunnen verdienen als ik het zelf in de markt had gezet.’
Conclusie: zelden is er sprake van twee even blije partijen. Terwijl dat juist het leukste is wat er is!
Ik wil graag een lans breken voor gedeelde risico’s en beloningen.
Gedeelde risico's en beloningen
Kan dat nou niet anders? Ik denk het wel. Stel je eens voor hoe het zou zijn als risico en rendement worden gedeeld. Bouwt een bureau mee aan het succes van de organisatie? Dan worden ze daar ook voor beloond. Is het succes minder groot? Dan merkt ook het bureau dat in de portemonnee. Zo ga je als leverancier vanzelf harder rennen voor het succes van je opdrachtgever. Ik zeg niet dat dat niet gebeurt bij ‘uurtje factuurtje’, maar de betrokkenheid en inzet is hoogstwaarschijnlijk groter als gedeelde successen navenant worden beloond. De verwachte uitkomst? Twee gelukkige partijen, maar ook succes.
Daarom wil ik graag een lans breken voor gedeelde risico’s en beloningen. Want daar wordt iedereen wijzer en vooral blijer van. Is dit hetzelfde als no cure – no pay? Nee, want je betaalt voor succes. En dat voelt toch net even anders dan ‘uurtje factuurtje’.
